Etiologia[edytuj | edytuj kod]
Etiologia raka nerki nie jest znana, a w jego rozwoju postuluje się następujące czynniki:
predyspozycja genetyczna (np. zespół von Hippla i Lindaua),
palenie papierosów[13][14],
nadciśnienie tętnicze[15],
otyłość współistniejąca z nadciśnieniem tętniczym (szczególnie u kobiet)[16][17][18],
zawodowe narażenie na wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne np. trichloroetylen oraz kadm, azbest[19][20][21],
nabyta torbielowatość nerek wymagająca dializy[22][23][24].
Otyłość i palenie papierosów jest stwierdzane w 20-30% przypadków raka nerki[13]. Występowanie raka nerki w rodzinie zwiększa 2-3-krotnie ryzyko zachorowania[13]. Dziedziczne postacie zachorowania stanowią 2% przypadków raka[13].
Zwiększone ryzyko występowania raka nerki obserwuje się w zespole von Hippla-Lindaua[25][26][27], zespole Birt-Hogg-Dube[28][29], dziedzicznej mięśniakowatości gładkokomórkowej i raku nerkowokomórkowym[30][31][32][33], zespole HPT-JT[34][35], dziedzicznym raku brodawkowatym nerki[36], rodzinnym raku brodawkowatym tarczycy[37].
Nie ma przekonujących dowodów na związek paracetamolu i innych leków przeciwbólowych z rakiem nerki[13]. Istnieją doniesienia o wzroście ryzyka zachorowania u kobiet po histerektomii[38].
