Leczenie nerkooszczędzające[edytuj | edytuj kod]
Operacja oszczędzająca w raku nerki ograniczonym do narządu wiąże się z rokowaniem onkologicznym podobnym do operacji radykalnej[2][84][85][86]. W sytuacji niekorzystnej lokalizacji guza lub jego dużego zaawansowania leczeniem z wyboru jest radykalna nefrektomia[2]. Dla guzów w zaawansowaniu T1 zaleca się leczenie oszczędzające zawsze, gdy jest to możliwe[a][2]. Wskazania do operacji oszczędzającej[2]:
bezwzględne:
jedyna nerka w sensie anatomicznym lub czynnościowym,
względne:
druga nerka jest zajęta przez proces chorobowy, który w przyszłości upośledzi jej funkcję,
elektywne (uznaniowe) – w zlokalizowanym guzie nerki, przy czym druga nerka nie jest objęta procesem chorobowym.
Operacja nerkooszczędzająca w przypadku guzów T1a zapewnia odsetek przeżyć długoterminowych i wolnych od choroby porównywalny z operacją radykalną[87][88]. W guzach T1b ma podobną skuteczność u wybranych pacjentów[89][90][91][92]. Prawdopodobnie zwiększa przeżywalność[93][94], dzięki zachowanej lepszej funkcji nerek. Odsetek powikłań w leczeniu oszczędzającym jest wyższy niż w radykalnej nefrektomii[95].
