Fotometr[edytuj | edytuj kod]
Matryca elementów CCD teleskopu Kepler
Teleskop zbudowany w układzie Schmidta (korektor aberracji wykonany z czystego krzemu) ma aperturę 95 cm i pole widzenia ok. 12° (105° kwadratowych[6]). Rejestrowane są fale elektromagnetyczne z zakresu od 430 do 890 nm.
Światło teleskopu zbierane jest przez matrycę 42 układów CCD, każdy o wymiarach 50×25 mm (2200×1024 pikseli), mającą łącznie 95 megapikseli. CCD odczytywane są co 3 sekundy, by zapobiec nasyceniu. Z uwagi na charakter pomiarów prowadzonych przez teleskop, nie wykonuje on zdjęć nieba. Ponadto:
rejestrowane dane dotyczą tylko pikseli, które odnotowały światło gwiazd jaśniejszych od magnitudo 16,
obraz jest celowo rozmyty do rozdzielczości kątowej 10 sekund łuku w celu poprawy pomiarów fotometrycznych.
Precyzja pomiaru jasności gwiazd typu słonecznego (G2V) przy 6,5-godzinnej ekspozycji ma wynosić 20 ppm[7]. Dla porównania, tranzyt Ziemi obserwowany z dużej odległości powoduje trwającą 13 godzin (przy przejściu przez środek tarczy słonecznej) zmianę jasności Słońca o 84 ppm[8].
