Niadtong niaging buwan , wala na ko mahinumdom unsa kadtong adlaw sa Agosto. Palis, ug nag- ulan-ulan kadto. Nisilong ko sa kanto sa Julie’s Bakery. Moadto ko sa City Library ug nagpaabot motuang ang ulan. Nakita ko nga nagpasingulan ang nanilhig sa dalan. Gidapit ko siyang mopasilong apan nipahiyom lang nga dinha ang pagtagad sa iyang buhat. May katapad kong nidagkot sa sigarilyo ug ang basiyong kaha gikumot ug gilabay niya sa ulan nga nibaha na sa kalsada. Giagpas sa nanilhig ug gikahig masulod sa iyang dust pan.
“Ngano man na?” nakatan-aw ko sa naglabay.
“Naay sinuholan.” Niya nga nikimod sa nanilhig.
Tan-awa unsa ang kabangkarotan sa gugma sa iyang dakbayan. Di siya mabadlong magkatag og basura kay naa may manilhig sa dalan? Unsaon malinis ang syudad sa usa ka gatos ka maninilhig kon may usa usab ka gatos ang magkatag og hugaw ingon kaniya? Ayaw ko patuhoa nga ang usa gawasnon sa paghugawhugaw kay naay sinuholan. Lisod tang modis-og kon ang yanong gingbuhaton atingahon sa pag-usik og salapi kay gipalabi ang pagkadamak kay sa unsay mahimo nga makabulig nga ikaayo sa dakbayan. Ang katahoman sa dapit, balangay, lungsod mag syudad, nagsugod kanimo ug kanako. Kon di mapunit ang nakita mo sa dalan ayaw na idugang ang anaa sa imong kamot. Upat ka mga tuig ang sunod-sunod nga pasidungog ang naangkon sa lungsod nga: The Cleanest & Greenest Town sa tibuok nasod, sa pamunoan ni kanhi Mayor Dy hangtod ni kanhi Mayor Tining. Ug karon nga usa na ka syudad ang Bogo pasagdan mo ba nga mahugaw kon tinguhaon ang iyang kalinis, nga mahanggap ang kahumot sa hangin sa dakong kahoy nga nagdala sa timaan sa atong garbo ug kalipay nga kita Bogohanon.
