raz

Po raz pierwszy sąd zebrał się w Nowym Jorku w 1790 roku, jednak na obrady dotarło zaledwie trzech sędziów. Mimo że prawo wymagało, aby sąd zbierał się dwa razy w roku, przez pierwsze trzy lata swojego istnienia Sąd Najwyższy miał niewiele pracy, bowiem apelacji z sądów niższej instancji napływało wciąż jeszcze niewiele. Mimo to na obrady sądu przybywały tłumy gapiów, między innymi, aby podziwiać kunsztowne szaty sędziów.

Judiciary Act nałożył jednak na sędziów Sądu Najwyższego również inne, wyczerpujące obowiązki. W skład każdego z sądów okręgowych wchodziło oprócz sędziego z sądu rejonowego również dwóch sędziów Sądu Najwyższego. Oznaczało to, że sędziowie Sądu Najwyższego musieli co najmniej dwa razy w roku podróżować, pierwotnie dyliżansami, a później koleją, aby przewodniczyć obradom sądów okręgowych w różnych częściach kraju. Niekiedy spędzali oni po 19 godzin dziennie w podróży. Sędzia Iredell często skarżył się, że wiedzie życie kuriera. Prezes Jay o mały włos nie ustąpił z tego powodu. Kongres nie zamierzał jednak zmieniać ustalonego systemu, gdyż chciał, aby sędziowie byli zorientowani w sprawach lokalnych i prawie stanowym. Ostatecznie w 1793 roku osiągnięto jednak kompromis i zamiast dwa razy w roku sędziowie musieli podróżować na obrady sądów okręgowych tylko raz w roku.